หุบเขาศักดิ์สิทธิ์ 'หมี่เซิน' สถานที่อันทรงค่าในเวียดนาม

หุบเขาศักดิ์สิทธิ์ 'หมี่เซิน' มรดกโลกในเวียดนาม

      

อาณาจักรโบราณจามปาในเวียดนาม (เมืองเว้) มีการก่อตั้งมาตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 7 ซึ่งศิลปะในอาณาจักรจามปาได้รับอิทธิพลมาจากศาสนาฮินดู คือมียอดแหลมซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเขาพระสุเมรุ โดยมีบันทึกของชาวจีน 'มาตวนหลิน' (Ma Tuan-lin) กล่าวว่า 'ผู้คนในอาณาจักรจามนั้นก่อสร้างบ้านด้วยอิฐ ผู้ดีใส่รองเท้า ส่วนไพร่เดินเท้าเปล่า' แสดงให้เห็นแสดงให้เห็นถึงการแบ่งชนชั้นทางสังคมอย่างชัดเจนมาตั้งแต่ในอดีต

                      My Son Sanctuary

(http://www.immivietnamvisa.com/visiting-my-son-

             sanctuary-and-enjoy-apsara-dance/)

Champa Kingdom Map

(http://www.sacha-champa.org/g/en/photo.php?cat=6&subcat=3&topic_id=3)

         สำหรับปราสาทหินของอาณาจักรจามปานั้นมีอยู่หลายที่ เนื่องจากในรัชกาลของกษัตริย์จามปาแต่ละพระองค์ต่างก็สร้างปราสาทหินมากมาย โดดมีปราสาทหินเด่นๆ คือ ปราสาทหินกว่างนาม, ปราสาทหินบิ่งดิ่งห์, ปราสาทหินนาตรัง, ปราสาทหินนิ่งถ่วน และปราสาทหิน 'หมี่เซิน'

 My Son Sanctuary

(https://www.dalattrip.com/blog/my-son-sanctuary-world-cultural-heritage/)

        หมี่เซิน คือชื่อของกลุ่มปราสาทอันศักดิ์สิทธิ์ สัญนิษฐานว่าสร้างขึ้นในช่วงสมัยของอาณาจักจามปา มีอายุมากกว่า 1,600 ปี มีความสำคัญมาตั้งแต่ศตวรรษที่4 - ศตวรรษที่13 นับว่าเป็นโบราณสถานที่ที่มีเก่าแก่ที่สุดในอินโดจีน และยังมีความสมบูรณ์ที่สุดในเวียดนามเลยก็ว่าได้ โดยสถานที่แห่งนี้ยังเป็นที่ฝังพระศพของกษัตริย์ของจามปา และหมี่เซินนี้ยังมีความเกี่ยวพันธ์กับ 'นครวัด' (Angkor Wat) เนื่องจากเมื่อชาวจามปาเมื่อได้สร้างสถานที่ศักดิ์สิทธิ์หมี่เซินแห่งนี้เสร็จได้ บางส่วนก็ออกเดินทางไปสร้างนครวัดต่อ กล่าวคือกลุ่มปราสาทหมี่เซินนั้นมีความ 'เก่าแก่' มากกว่านครวัดอันยิ่งใหญ่

Linga in the My Son Sanctuary

(http://hiddenlandtravel.com/travel-guide/my-son-sanctuary.html)

        กลุ่มปราสาทหมี่เซินนั้นตั้งอยู่ในจังหวัดกว๋างนาม (Quang Nam)  ซึ่งอยู่ภาคกลางของเวียดนาม โดยที่ตั้งของกลุ่มปราสาทนี้อยู่บริเวณที่ราบต่ำมีหุบเขาอยู่รอบล้อม โดยสถานที่แห่งนี้นั้นได้รับอิทธิพลจากศาสนาฮินดู มีความนับถือในพระศิวะ กล่าวได้ว่าสถานที่ได้สร้างขึ้นเพื่อบูชาพระศิวะ สังเกตโดยทั่วไปจะมีศิวะลึงค์ (ตัวแทนพระศิวะ) และฐานโยนี (ตัวแทนพนระแม่อุมา) กระจายตัวอยู่รอบ ๆ ในกลุ่มปราสาทแห่งนี้

My Son Sanctuary

(http://www.aprotravel.com/vietnam/hoi-an/attractions/my-son-sanctuary.html)

         กลุ่มปราสาทหมี่เซินนั้นเดิมประกอบด้วยปราสาทจำนวน 73 หลัง ภายหลังเนื่องจากเหตุสมัยสงครามโลกนั้นฝูงกองบินของสหรัฐอเมริกา ได้ทำการทิ้งระเบิดB-52ใส่กลุ่มปราสาทหมี่เซิน โดยเชื่อว่าสถานที่นี้เป็นฐานทัพของกองกำลังเวียดกง หมี่เซินจึงมีปราสาทที่ยังคงสมบูรณ์ในปัจจุบันอยู่เพียง 22 หลังเท่านั้น ภายหลังจากจบสงครามไปแล้ว ชาวเวียดนามก็ยังไม่กล้าเข้ามาในบริเวณนี้เพราะเกรงว่าจะมีระเบิดหลงเหลืออยู่ แต่ได้ความช่วยเหลือจากกองทัพเยอรมันเข้ามาช่วยทำความสะอาด และเคลียร์พื้นที่ โดยได้มีการรวบรวมระเบิดที่หลงเหลืออยู่ในกลุ่มปราสาทนี้แสดงไว้ในพิพิธภัณฑ์อีกด้วย

B-52 Bomb in My Son Sanctuary

(https://www.tripadvisor.ie/LocationPhotoDirectLink-g4074589-d3

17894-i143301472-My_Son_Sanctuary-Duy_Xuyen_Quang_Nam_Province.html)

    

        สำหรับการได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกของกลุ่มปราสาทหมี่เซินนั้น อยู่ในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 23 เมื่อปี พ.ศ. 2542 เมืองมาร์ราเกซ ประเทศโมร็อกโก ด้วยกำหนดและหลักเกณฑ์ในพิจารณา 2 ข้อหลัก ๆ คือ เป็นสิ่งที่มีอิทธิพล ต่อการผลักดันในเกิดการพัฒนาสืบทอดศิลปะทุกแขนง ยังคงไว้ซึ่งวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง ในโลกใบนี้ และสิ่งสำคัญที่สุดคือเป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานทางวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฎให้เห็นในอดีต ที่อาจจะสาบสูญไปแล้ว

My Son Sanctuary

(https://asiagreentravel.com/featured/my-son-sanctuary-in-hoi-an.html)

แหล่งข้อมูลอ้างอิง

          มะนาว. (2559). โบราณสถาน หมี่เซิน My Son ฮอยอัน เวียดนาม. ออนไลน์. ค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2560, สืบค้นจาก:  https://maanow.com-my-son.html.

       วิกิพีเดีย. หมี่เซิน. ออนไลน์. ค้นเมื่อ 18 กันยายน 2560, สืบค้นจาก:  https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%8B%E0%B8%B4%E0%B8%99.

       Northern NFE. (2555). มรดกในเวียดนาม 3 : สถานที่ศักดิ์สิทธิ์หมี่เซิน. ออนไลน์. ค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2560, สืบค้นจาก :  http://aseannotes.blogspot.com/2014/07/3.html.

       Unesco. (2545). My Son Sanctuary. ออนไลน์. ค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2560, สืบค้นจาก : http://whc.unesco.org/en/list/949.